Voorpret zonder plan, nog 60 dagen tot Colombia

12 oktober 2025 – Krommenie

Nog 60 dagen. Dan stap ik weer op het vliegtuig richting Colombia. Drie volle maanden. En dit keer voelt het anders. Geen strak reisschema, geen lijstjes met hotels en routes. Alleen een ticket, onbetaald verlof, en een hoofd vol beelden van Guatica, koffie, bergen, familie, en wandelingen die vanzelf ontstaan.

Het is een beetje vreemd, dat loslaten. Normaal gesproken zou ik nu al een lijst hebben met route en aantal reisdagen. Maar dit keer laat ik het gebeuren. Waarschijnlijk door de ruime tijd die ik dit keer heb maar misschien ook omdat ik weet dat ik daar thuiskom. Niet in de toeristische zin, maar echt: thuiskomen bij mensen en bij plekken die ik ken.

De koffers en de chaos

Langzaam begin ik met inpakken. Niet mijn kleding, die komt pas de dag voor vertrek in mijn koffertje terecht. Maar wel de persoonlijke dingen die ik meeneem voor in het familiehuis, cadeautjes, praktische spullen, stroopwafels uit Nederland. Alles krijgt een plekje in de logische chaos van mijn Colombia-koffer. Elke keer opnieuw inpakken, wegen en er weer te zware spullen uithalen Het is een soort tastbare voorbereiding, een manier om alvast verbinding te maken met daar.

Geen plan, wel richting

Wat ik wél weet: ik ga naar Quinchia, Jardín en Pereira. Naar de familie van onze dochter, naar de bergen en naar el Parque in de verschillende dorpen met koffie en gesprekken. Maar wanneer en hoe? Dat zie ik daar wel. Het voelt bevrijdend om het open te laten.

Nog 60 dagen. En dit keer neem ik vooral mezelf mee. Geen route, geen schema, alleen tijd, ruimte en zin om te zijn waar ik lijk thuis te zijn. Colombia wacht. En ik wacht op Colombia.

12 juli 2025

Het Aftellen Is Begonnen, Colombia Komt Dichterbij

Juli 2025, De zon schijnt in Nederland, de agenda stroomt vol en ondertussen begint mijn Colombia-avontuur langzaam alweer vorm te krijgen. Mijn aanvraag voor onbetaald verlof is door mijn werkgever Espria goedgekeurd, en jawel... het ticket is geboekt! Ik vlieg via Panama naar Pereira, en kom na bijna drie maanden terug vanaf Bogotá via Parijs. Alleen het lezen van die route laat mijn hart al een beetje sneller kloppen.

Casa Robin wacht op me, de rust, de vogels, de schommelstoel en het dorpsleven van Guática. Een vertrouwde plek, maar telkens weer een nieuwe ervaring. En het mooiste van alles? Nog 152 dagen aftellen, en dan mag ik 88 dagen lang wonen, reizen, genieten, ontdekken en gewoon zijn in het land dat mijn hart gestolen heeft.

Het avontuur begint niet pas bij vertrek... het is nú al begonnen 🦋